Na een korte nacht staan we om 7.30 u op. We ontbijten en laden de laatste spullen in de koffers. Ik bel nog even naar mijn mama om te laten weten wanneer we vertrekken met het vliegtuig. Om 8.50 u verlaten we het hotel. Onze berenspray en koelbox geven we af aan het hotel. Jammer dat we er niemand anders mee gelukkig konden maken.
We vertrekken vroeger uit het hotel, omdat we nog naar de northwest shop gaan om mijn bronzen medaille van Crater Lake en Caitlin Yellowstone te kopen. Om 9.45 u komen we aan en zien slechts een beperkt aanbod, terwijl op hun site stond dat ze een shop hebben met alle munten. Ik praat met een werkneemsters, maar ze kon ze niet meer op tijd bestellen. Verdorie toch hé. Hadden we beter al eens gebeld op voorhand om ze te bestellen. Ze geeft mij de link van een persoon die de medailles ook verkoopt naar het buitenland. Hier leveren ze niet buiten de EU. Eens we thuis zijn, kunnen we zien of de verzendingskosten wat meevallen. Stom zeg.
De tank is bijna leeg en moeten nog onze auto afleveren bij Alamo. We geraken er zonder problemen en rijden de parking binnen van Alamo. Er gebeurd ter plaatse een check-up en halen onze koffers uit de auto. Dit was het dan... Onze tour met de Ford Escape zit er op.
Het gevoel van naar huis willen, maar dan ook weer niet, steekt bij ons allebei op. Vooral het gevoel om terug in de sleur te belanden. Tranen rollen uit mijn ogen, ik wil niet naar huis, want ik ben thuis...
Met de tranen in de ogen pakken we de bus naar de luchthaven. Er is al veel volk in de luchthaven van Seattle en het is nog maar 10.45 u. We proberen zelf in te checken, maar krijgen foutmelding dat we een personeelslid moeten aanspreken. We wachten 20 min tot het aan onze beurt was en toch wel wat problemen met onze tickets. Blijkbaar hebben we op 1 september de luchthaven in Amsterdam niet verlaten. Hoe kan dat nu? De man aan de balie belt naar verschillende mensen en na nog eens 20 min is het eindelijk opgelost. Onze koffers worden gewogen en worden naar het vliegtuig gebracht.
Dan volgt de paspoortcontrole en veligheidscontrole. Heel lange rij, maar alles ging goed vooruit. Schoenen uitgedaan, vloeistoffen en camera's uit de koffers en alles was in een knip voorbij. Het is nu 12.20u en binnen half uur begint het boarden. Ik neem al aantal pilletjes voor de reisziekte. We wandelen nog even in de shops en om 12.55 u verlaten we de shops om met een treintje naar onze gate te gaan.
Om 13.10 u begint het boarden. Alles verloopt op tijd en om 13.45 u vertrekken we met het vliegtuig. Eens we in de lucht hangen, zetten de voorgangers hun zetel helemaal naar achter. Ik krijg het zeer benauwd en ben enorm misselijk. Het middageten kon ik niet opeten en heb mij aan de gang gezet. Meerdere keren was ik misselijk. Een volgende keer zal ik een nog straffere reispil moeten hebben.
Achteraf gezien denk ik, dat het vooral door de achtergeklapte zetels kwam en te veel paniekaanvallen kreeg. Met gevolg te weinig zuurstof, niet kunnen eten en dan blijft de misselijkheid langer hangen. Ik drink tijdens de vlucht cola ipv cola-light. Het helpt niet alleen tegen de maagmisselijkheid, maar ook tegen de slaap. Ik kijk naar de films The Internship (heel goeie komedie) en The Company You Keep. Tom leest ondertussen in zijn boek.
Er hangt veel bewolking in Nederland, maar komen mooi op tijd aan. Het is 25 september om 8.30 u en de moeheid valt goed mee. In Nederland stappen we uit het vliegtuig langs buiten om dan met een bus naar de luchthaven te gaan. Binnen klein uurtje begint het boarden van onze volgende vlucht. Terug in de luchthaven zien we dat we terug een veiligheidscontrole moeten doen. Raar, deze hebben we toch al in Amerika gehad. De paspoortcontrole gaat vlot, maar bij de veiligheidscontrole gaat het alarm af. Deze ging bij de heenreis in Amsterdam ook af, omwille van het metaal aan mijn beha. Daar gingen ze los over de gevoelige plek, maar hier was ik gelijk een crimineel. Ik zei nog tegen de madam of ze bi was, maar ze voelde nog wat meer.
De moeheid sloeg toe en jaja ze moesten niet meer moeilijk doen tegen mij. Tegen Tom waren ze ook al niet vriendelijk. Teddy is weer probleemloos kunnen binnen glippen...
FOTO KOMT NOG
Onze tweede vlucht is vertrokken met 20 minuten vertraging wegens te veel mist in Brussel. Uiteindelijk komen we met 30 minuten vertraging aan in Brussel. De tweede vlucht had ik geen last van misselijkheid. We zaten volledig vanachter, maar geen last van turbulentie. Het is 11.15 u en halen onze koffers op alsook onze handbagage. De handbagage kon niet in het vliegtuig, maar ipv dat we ze meteen konden meepakken waren ze mee met de grote koffers. Paniekerig liepen we vlug naar de kofferruimte. Breekbaar gerief en de fototoestellen zitten in de handbagage. Onze koffers zijn al vlug bij ons en alles ziet er in orde uit. Oef!
Om 12.09 u pakken we de trein naar Dendermonde. Mijn schoonpa komt ons ophalen aan het station in Dendermonde. Goed op tijd, komen we om 12.50 u aan in Dendermonde. Vermoeid, maar al bij al nog meevallen, komen we om 13.10 u thuis. Ik stap uit de auto en zie meteen Bambi afkomen en miauwend. Ze is enorm blij om mij te zien. In huis zien we Mollie, beetje traag op gang komt ze toch af.
Mijn schoonpa vertrekt en we legen onze koffers. Ik sorteer de was en start het eerste wasmachine. Het begin van een lange sleur... Ik bel ondertussen naar mijn ouders om te laten weten dat we terug thuis zijn. Mollie komt al goed vertellen over haar drie weken vakantie. Om 16.30 u zijn we heel moe en vallen in slaap in de zetel. We slapen vier uurtjes en rond 20.30 u komen we weer wakker. Tom haalt frietjes en kort daarna gaan we slapen.
Het was een fantastisch mooie reis. Bedankt om onze reis te volgen. Volgend jaar zit er geen reis in naar Amerika, maar hopen in 2015 terug naar Amerika of Canada te gaan.
This is Jessica, signing off...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten